Либоси Чин

Чин яке аз қадимтарин давлатҳои дунё мебошад. Империяи бузург аз соли 221 то мил. e. Бисёре аз китобҳо ва маводи археологӣ ба мо омад, ки дар он ҷо омӯзиши фарҳанг, ихтироъ, дин ва либосҳои қадимии Чин вуҷуд дорад.

Модеми Чини қадим

Муносибатҳои эстетикии Чин бо ҳар давра тағйир ёфтанд. Масалан, дар даврони Танг, шаклҳои заношӯии мардона арзёбӣ шуданд. Дар айёми офтоб тасаввуроти зебо, бо сандуқи сиёҳ, пӯхтаҳои борик ва пояҳои миниётуравӣ буд. Духтарони хурдтар бо пойҳояшон сангҳо мезананд, то он даме, ки парвариш меёбад.

Шароити шадиди иқлимӣ (сард ва гармии шадид), ки ба либоси мулоимии чинӣ овардааст. Занони асосии занони Чин:

  1. Yishan - як қолаби иборат аз гулчин ва сарпӯш.
  2. Jiaolingpao - либоси яктарафа, ки барои рахти хоб (ба либосе, ки ба чап ба чап гирифта шудааст) қабул карда шудааст.
  3. Шэнйй - як аспсози либос косаи худро буридааст.
  4. Yuanlingpao - маҷмӯаи иборат аз гулҳои васеъ, шалғам ва либоси тиллоӣ бо ранги якум.

Либосҳои занони Чин

Дар Чини қадим, либос, вазъияти иҷтимоии зан муайян карда шуд. Занони оддӣ ва камбизоат Чинро аз пахта, инчунин аз бофтаҳои растанӣ ғарқ карданд. Асосан он шӯълаварон ва қаҳвахонаҳо буд, ки дар он барои кор дар соҳаи корӣ мувофиқ буд. Дар либоси либосҳои берунӣ, ки дар зимистонҳои сахт буданд, дар якчанд дона пӯшида буданд. Аз борон, занони ихтироъ бо боришоте, ки аз алафҳои ковок ё алафҳои бегона сохта шудаанд, пайдо шуданд.

Оиладорони эволютсия ва занони зебо пӯшидаанд. Онҳо либосҳои либоспӯши либос бо либосҳои дароз, ки дар зери он низ ороиш буданд, буданд. Ба ҷои саргузашти он рӯзҳо занон занҷиреро бо либоси танг бо либос мепӯшиданд. Барои ҳавои сард дар либосашон онҳо ҷомаҳои пашм ва fluff буданд.

Дороиҳои қадимии Чин равшан ва сарфакор буд. Онҳо бо доираҳои ороишӣ - tuan, ки дорои нишонаҳо буданд, гулҳо, сурхчаҳо, паррандагон, инчунин ҳикояҳо аз асарҳои адабӣ фарқ карда шудаанд.

Хориҷ дар тарзи Чин қадим хеле гуногун аст. Аввал ин, онҳо бо сутунҳо дар сутунҳои бофтаи сабук сабук буданд. Баъдтар дертар онҳо ба пойафзол аз чарм ва матоъ сар карданд. Занони анъанавии Чин бо варақҳои баландие, ки бо ришвахӯрӣ ороиш дода буданд, мепӯшиданд.

Занҳо мӯйҳои баланд доштанд, ба ҷои ивазшавӣ ба кинофилмҳо табдил ёфтанд.

Фарҳанг ва мӯди Чин қадим хеле зебо, сарватманд ва экзотик аст. Аз насл ба насл, устодони чинӣ ба ҳама чизи наве, ки ба таҷрибаи худ тааҷҷубоваранд, навиштанд.