Метавонам фарзанди ноболиғро аз хонача гирам?

Аксар вақт, дар сурати фавти аъзои оила ё тақсимоти амвол, ё танҳо дар қарори васеъ кардани фазои зиндагӣ, як вазъият ба миён меояд, ки яке аз хешовандон бояд ба хонае, ки кӯдакашон аз синни 18-сола ба қайд гирифта шудааст, бояд фурӯшанд. Фурӯши молу мулк - дар маҷмӯъ раванди хеле душвор, зеро шумо бояд шумораи зиёди ҳуҷҷатҳоеро таҳия кунед ва як намунаи давлатӣ нагузоред. Дар якҷоягӣ бо чунин гармкунӣ, имконнопазир аст, ки хонаи истиқоматӣ фурӯхта шавад.

Дар ин мақола, мо ба шумо мегӯем, ки оё фарзанди ноболиғ аз хонаи истиқоматӣ навишта шудааст ва дар кадом ҳолатҳо ин масъала танҳо аз ҷониби суд ҳал мешавад.

Барои оғози он, бояд пешбинӣ карда шавад, ки шумо ба кӯдаки ноболиғи бақайдгирӣ бе иҷозати нав ба суроғи дигар махфӣ надоред. Шароити асосӣ, ки дар он имконпазирии кӯдак метавонад имконпазир гардад, пешниҳоди ҳуҷҷатҳо ва, хусусан, шиносномаи техникӣ барои хонае, ки дар он ҷо ба қайд гирифта шудааст. Дар айни замон, зарур аст, ки кафолат дода шавад, ки бо сабаби ин кӯчдиҳӣ ҳуқуқи ҳуқуқи моликияти кӯдак ба миён наомадааст ва шароити зиндагии онҳо бадтар нашавад.

Ҳангоми баррасии он ки фарзанди ноболиғ аз хона фош карда мешавад, нақши асосӣ бо суроғи манзили воқеии худ ва шакли моликияти молу мулк баҳс карда мешавад. Масалан, кӯдаке, ки ҳанӯз 18-сола набудааст, дар хонаи истиқоматӣ бо модараш зиндагӣ мекунад ва ҳамчунин дар хонаи истиқоматӣ бо падараш ба қайд гирифта шудааст. Дар ин ҳолат, кӯдакон хеле осон аст, танҳо дар асоси пайдо кардани воқеа.

Ин мушкилӣ ҳалли худро бо манзилҳои хусусӣ ҳал мекунад. Ва дар ин ҷо ду имконият вуҷуд дорад: дар яке аз онҳо хурдтар ба коғазе, ки воқеан ба шахси дигар тааллуқ дорад ва дар дигараш - фарзанди худ дорои як қисми молу амвол дар хона мебошад. Биёед ҳар яке аз ин ҳолатҳо фаҳмем.

Оё соҳиби хона метавонад як кӯдакро сабук кунад?

Пеш аз ҳама, ҳамаи ин чизҳо аз иродаи волид вобаста аст. Агар хешовандон ба мувофиқа расанд, пас модар ё падари кӯдаки то 14 сол (минбаъд мавҷудияти шахсии ӯ зарур аст) бояд ба мизи корӣ бо дархост барои гирифтани кӯдаки ноболиғ аз феҳрист муроҷиат намояд. Илова бар ин, ба шумо лозим аст, ки шаҳодатномаи таваллуд, шиносномаи як ё ду волидайн, инчунин ҳуҷҷатҳои хонае, ки дар он бача баъди ба расмият дароварда шуданаш ба қайд гирифта мешавад, пешниҳод кунед. Мувофиқи ин ҳуҷҷат бояд дорои шиносномаи техникӣ ва кафолат бошад. Дархости шабеҳ то 3 рӯзи корӣ баррасӣ карда мешавад.

Агар волидон ба таври ихтиёрӣ ба таври ихтиёрӣ озод кардани кӯдакон ва соҳиби хонаи истиқоматиашонро ҳал кунанд, масъала танҳо бо ҷалби ҳокимияти судӣ ҳал мешавад. Дар ин ҳолат, суд дар якҷоягӣ якчанд омилҳоеро, ки дар он кӯдак зиндагӣ мекунад, шароити зиндагӣ дар нишонии ҳамсарони волидайн, муносибатҳои оилавии хонагӣ ва соҳиби хона, инчунин якчанд омилҳоро баҳогузорӣ мекунад.

Чӣ гуна ба кӯдаки хурдсол аз хонае нависед, агар ӯ соҳиби кӣ бошад?

Дар ҳаёти мо, ҳолатҳои гуногун рух медиҳанд, ва аксар вақт хешовандон бояд ҳангоми фурӯши хона ба фарзандони ноболиғ нависанд, гарчанде онҳо қаблан дар бораи он молу мулк дода мешуданд.

Бисёр вакт, тартиби амал дар ин ҷо аз вазъияти қаблӣ фарқ намекунад, аммо аввалин боре, ки шумо бояд ба он ҷо сафар кунед, ҳисси масъулият ва мақоми амъиятӣ мегардад. Он воҳиди назоратӣ мебошад, ки дар аввал баҳои ҳуҷҷатҳоро арзёбӣ мекунад ва розигии худро ба амалиёт ё раддия медиҳад. Роҳ надодани мақомоти васоят ва парасторӣ метавонад ба мақомоти суд шикоят кардан мумкин аст.