Хати офтоб аз дасти

Хати офтоб дар дасти палмамент низ аксар вақт Аполлон ном дорад ё муваффақият номида мешавад, зеро ҳузури он бо хати хуби лаззат муваффақияти шахсияти ӯст. Агар чунин хати хуб аз таваллуд тасвир карда шавад, он гоҳ шахсе, ки мегӯянд, дар як ситораи хушбахт таваллуд ёфтааст, агар хати он дертар пайдо шуда бошад, пас орзуҳои Фортют бояд интизор шаванд.

Сарчашмаи хатти офтоб дар дасти

Дар хоҷагӣ, арзёбии ҳар як сатр дар палм, ба монанди хатҳои офт, бо таърифи манбаъ сар мешавад. Биёед шаш муқаррароти асосӣро дида бароем.

  1. Манбаъ аз хати ҳаёт ибодат кардани зебост, ва агар хати сарлавҳа поён ёбад, хуб нишон медиҳад, ин муваффақият дар эҷодкорист.
  2. Агар хатти офтоб дар моҳҳои Ҳилла пайдо шавад, муваффақият бештар ба арзёбии дигар одамон вобаста аст, хусусан, агар хати тақдими он низ аз ин ҷо меояд.
  3. Хати офтоб аз дасти дасти рост аз марги Марс (мобайнӣ) ба даст омад, ки баъд аз як силсила камбудиҳо ва маҳрумият аз комёбӣ муваффақият хоҳад ёфт.
  4. Агар хати Sun дар наздикии хатти сарчашма сар мезанад, сарфи назар аз нуқтаи электор, пас ин муваффақиятест, ки хати сарчашма ваъда медиҳад. Айни замон, кор ва касб ба беҳтаршавии минбаъда идома хоҳад дод.
  5. Хати офтоб, ки аз хати сарлавҳа меояд, мегӯяд, ки муваффақият аз сабаби кӯшишҳои худ ва талантҳои шахсии худ, на ба нозирони беруна пурра хоҳад буд.
  6. Аз хати қалам оғоз меёбад, хатти офтоб метавонад танҳо ба муҳаббатҳои бузург барои ҳама гуна санъат ва эҷодкорӣ сухан гӯяд. Бо вуҷуди ин, агар дар айни замон хати талафот ба теппаи Ҷипитӣ такя кунад, пас хати муваффақ метавонад дар ҳама ҳолат аз ин лаҳза ба муваффақият ноил гардад.

Аломатҳои дар офтоб

Як ситора дар теппа ё хатти офт дар бораи шӯҳрат ва эътирофи ҷамъият сухан мегӯяд. Дар майдони хатти муҳофизатӣ бар зидди таъсири манфии одамони дигар муҳофизат карда мешавад ва ҷазира талафи таъсири он дар давраи ҷазира аст. Агар хати баъд аз ҷазира қавӣ гардад, ин маънои онро дорад, ки инсон аз беэҳтиётӣ беэътиноӣ мекунад.

Ин ба вуқӯъ пайваст, ки хати муваффақият қариб бо хати аниқ нишон дода нашудааст. Ин метавонад дар бораи муваффақияти ногузири касб, вале аз нокомии дигар соҳаҳои ҳаёт сухан ронад. Чунин одамон метавонанд ба худашон диққат диҳанд, бе шубҳа ва ҳамкорӣ бо дигарон.